Sprawa ujawnienia danych kataryny od początku wydawała mi się przykrywką do czegoś więcej.
Kolejne teksty "dziennikarzy" Dziennika, których autorzy martwią się o wszystko poza prawdą i pseudodebata, której uczestnicy nie wiedzą o blogach nic i mieszają jedną z najlepszych blogerek z internetowymi trollami, utwierdza mnie w tym podejrzeniu.
Moderatorzy tej akcji w nosie mają katarynę i nasze głosy.
Oni realizują jakieś zadanie.
Chciałbym się mylić, ale poszukiwania w google raczej nie skłaniają do optymizmu.
Świetny tekst na ten temat, jedyny (!!!), jaki udało mi się znaleźć w wyszukiwarce Salonu24 zamieścił cameel blisko rok temu.
Znalazły się pod nim tylko dwa komentarze.
Mam nadzieję, że nie będzie mi cameel miał za złe, że oprócz linka wkleję poniżej cały Jego wpis z 24 czerwca 2008.
Blogi są groźne. Bardzo groźne!
Bardzo niebezpieczne niusy pojawiły się ostatnio w mainstream'owych mediach.
http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80277,5343913, Europarlament_uwaza__ze_blogi_sa_grozne.html
Pierwszym z nich jest informacja o dyskusji, jaka toczyła się w PE, a dotyczyła blogów.
Musi być jasne, kto stoi za blogerami. Najlepiej, by deklarowali to sami blogerzy - uważają europosłowie
Koniec z tym chaosem, koniec z niepodpisanymi blogami, koniec z niebezpiecznymi tekstami, które moga być czytane bez żadnej kontroli władzy.Oczywiście jak to w UE, wszystko w imię naszego wspólnego dobra, przecież wiadomo, że na takim niepodpisanym blogu można natknąć się na niepoprawne politycznie treści, można przeczytać o rzeczach, które eurodeputowani chcieli by ukryć.
Strach.
Popieram pluralizm mediów, szczególnie nowych mediów, których część stanowią blogi. Chciałabym jednak, by było jasne, kto za nimi stoi - wyjaśnia "Gazecie" autorka raportu, estońska socjalistyczna eurodeputowana Marianne Mikko, była dziennikarka. - Celem blogów jest pokazywanie prawdy, lecz niektórzy pod fałszywym nazwiskiem mogą kogoś oskarżać czy poniżać - tłumaczy
"Celem blogów jest poszukiwanie prawdy", to ciekawe stwierdzenie socjalistycznej eurodeputowanej, oznaczałoby, że na blogu nie wolno umieszczać swoich przemyśleń i swojego poglądu na daną kwestię, ale trzeba pisać "prawdę". Pytanie, kto oceniałby takiego niecnego blogera, który zdaniem przedstawicieli państwa napsiał nieprawdę? I na podstawie czego?
Wiadomo, że dla urzędników państwowych prawdą jest np. wyrok sądu. Jeśliby odnieść proponowane zmiany, to co one mogłyby oznaczać? Czy ktoś ma prawo napisać na blogu, że Wałęsa to wg. niego Bolek?
Drugą niepokojącą informację przywołuje "Rzeczpospolita":
http://www.rp.pl/artykul/153063.html
Już nie tylko reżimy dyktatorskie kontrolują zawartość stron WWW. Coraz częściej robią to państwa demokratyczne. W sieci wrze.
Wielką burzę wywołał projekt ustawy przyjętej kilka dni temu przez szwedzki parlament. Nazwano ją „prawem Orwella”. Agencja rządowa będzie mogła dzięki niej kontrolować pocztę elektroniczną Szwedów.
(...)
O cenzurze mówi też Unia Europejska. Pod koniec ubiegłego roku komisarz sprawiedliwości i bezpieczeństwa Franco Frattini osobiście wezwał dostawców usług internetowych, by blokowali dostęp do stron, które uczą, jak konstruować bomby. W Wielkiej Brytanii szefowa MSW Jacqui Smith wzywała do zwalczania stron terrorystycznych. Dziś w Wielkiej Brytanii proponuje się stworzenie wielkiej państwowej bazy informacji o wszelkich połączeniach dokonywanych przez Internet.
"Prawo Orwella" dobra nazwa, jeśli stworzyli ją politycy ze Szwecji, to podziwiam ich ironiczne poczucie humoru. Oba sygnały należy wziąć pod uwagę, gdyż w połączeniu z nawoływaniami niektórych rodzimych polityków do powtórnego wprowadzenia cenzury powstaje obraz raczej nieciekawy. Okazuje się że polityczne elity bardzo nie lubią internetu, bardzo nie lubią "niewłaściwych" komentarzy na swój temat. Nie tak dawno kontrola internetu była czystym si-fi, obecnie przy różnego rodzaju algorytmach wyszukiwawczych, śledzących i lokalizacyjnych może się wkrótce okazać, że nie jest żadnym problemem ustalić kto jest konkretnym blogerem, gdzie pracuje, gdzie mieszka, z kim mieszka. Wystarczy podstawa prawna, niewinny przepisik, o tym że np nie można obrażać ludzi za pośrednictwem bloga.
Tyle z bloga cameela.
Nie sądzę, aby pani Mikko i jej koledzy sobie temat odpuścili.
Teraz, łapami pismaków z Dziennika, przygotowują grunt do nowego podejścia.